Άκρον άωτον, θρησκόληπτης διαστροφής

«Υπάρχουνε και άγιοι που δεν θένε τασίματα αλλά φοβέρα. Κάθε σπίτι έχει το εικόνισμα ενός αγίου που τονε τιμά και τον εορτάζει. Αυτός είναι ο «Άγιος του Σπιθιού» και δε θέλει καθόλου τασίματα. Απ αυτόν ζητούνε χάρες φοβερίζοντας τον : «Ω, Αϊ Νικόλα μου κάμε τη χάρη αυτή αλλιώς δεν σε ξαναθυμιάζω» ή «θα μπουμπουρίσω το καντήλι σου σαμέ να πιάσει αρογαλίδες».

Τσι περισσότερες φορές τόνε φοβερίζουνε πως θα τόνε βγάλουνε όξω από το σπίτι ή θα τόνε γυρίσουνε ανάποδα «να μην ξαναδεί μπλιό, μόνο τοίχο».

Άλλες φορές πρώτα τιμωρούνε και ύστερα ζητούνε τη χάρη. Βγάνουνε για παράδειγμα το 'κόνισμα στο δώμα ή το πάνε στο αχούρι και λένε του Αγίου : «Επά θα σ' έχω ίσαμε να μου κάμεις αυτό που σου ζήτηξα». Τον Αϊ Γιάννη που τιμάται σε ένα έρημο μοναστήρι νοτίως των Καπετανιανών τόνε τιμωρούνε με το κρέμασμα τσ εικόνας του ανάποδα.

Οι υπόλοιποι χωριανοί που θα δούνε ετσά τοποθετημένη την εικόνα δεν την εντρετώνουνε γιατί καταλαβαίνουνε πως κάτιτις δεν έχει καμωμένο γι' αυτό καλά να πάθει.».

(Από το περιοδικό Κρητικό Πανόραμα- τευχ.4, Μάιος- Ιούνιος 2004. Κείμενο Γιώργης Γρ. Σταματάκης. Σειρά άρθρων με τον γενικό τίτλο «Γράμμα από τα Καπετανιανά»)